na czynniki produkcji
Encyklopedia PWN
podstawowe segmenty struktury społecznej, wielkie grupy i zbiorowości charakteryzujące się tym, że: przynależność do nich jest względnie trwała (przekazywana z rodziców na dzieci) i wynika z posiadania cech społecznych nie związanych z czynnikami biologicznymi i genetyką; cechuje je wewnętrzna zwartość, ale występują między nimi wyraźne dystanse społeczne i bariery; są usytuowane względem siebie w relacjach wyższości–niższości; struktura klasowa ma postać hierarchiczną: klasy uprzywilejowane mają wyższy standard materialny i poziom konsumpcji, uzyskują wyższe dochody, mają korzystniejszą pozycję rynkową.
francuski chemik, przyrodnik, rolnik i działacz gospodarczy.
region obejmujący kraje basenu Oceanu Spokojnego w Azji, Australii i Oceanii oraz w Ameryce Północnej i Ameryce Południowej,
ekon., socjol. proces złożonej aktywności fizyczno-umysłowej, której celem jest przekształcenie szeroko rozumianego środowiska w ten sposób, by zwiększyć szanse przeżycia gatunku ludzkiego.
ekon. system gromadzenia i przetwarzania informacji gospodarczych oraz konstruowania agregatowych (agregat; ekon. ) mierników opisujących aktywność gospodarczą w skali gospodarki narodowej w danym okresie, najczęściej rocznym.
stan, w którym nie występują tendencje (bodźce) do zmiany zachowań podmiotu gospodarczego lub oddziaływanie tych sił wzajemnie się znosi;
